W 1998 roku zespół naukowców odkrył, że kobieca łechtaczka ma długość 9 cm, jest zbudowana głównie z tkanki limfatycznej, posiada 8 tysięcy zakonczeń nerwowych i w czasie szczytowania powiększa się o ok. 33% w stosunku do stanu spoczynku!

Nie ma jednego wzorca idealnej waginy, warg sromowych czy łechtaczki. Co ciekawe, mniej niż połowa kobiet jest w stanie rozpoznać swoje krocze w formie odlewu.

Łechtaczka powstaje z tych samych komórek budjących co penis. W życiu płodowym łechtaczka i penis rozwijają się z tej samej zarodkowej tkanki reprodukcyjnej. To oddziaływanie męskiego hormonu testosteronu (bądź też jego brak) decyduje o przemianie łechtaczki w penis. Z tego też powodu łechtaczka ma budowę znaną z analizy budowy penisa. Możemy w niej między innymi wyróżnić trzon łechtaczki, który kończy się wierzchołkiem, i który wraz z pokrywającą go cienką skórą zwaną napletkiem łechtaczki tworzy żołądź łechtaczki. Łechtaczka, tak jak penis, posiada także ciała jamiste wraz z jamkami, które w czasie stymulacji wypełniają się krwią i umożliwiają erekcję łechatczki i jej znaczne powiększenie. 8 tysięcy zakończeń nerwowych powoduje, że jest ona bardzo czuła na bodźce dotykowe. Dzięki temu łechatczka jest najbardziej erogennym miejsce na ciele kobiety, i odpowiednio stymulowana pozwala na odczuwanie wyjątkowych doznań erotycznych oraz osiągnięcie orgazmu w czasie masturbacji bądź w trakcie stosunku.