Świat, w którym żyjemy jest skonstruowany w sposób, który utrudnia kobietom odnalezienie ich prawdziwych potrzeb, marzeń i oczekiwań. Wszystko dlatego, że my kobiety jesteśmy przyzwyczajone do wychwytywania, skupiania się na i realizowaniu potrzeb innych. Co więcej, dominująca rola mężczyzny i podległa rola kobiety przez bardzo długi czas były i są ugruntowywane poprzez przedstawianie ich zarówno w kontekście romantycznym jak i erotycznym.

Pomyśl o tych wszystkich obrazach i scenach, którymi "bombardowane są" dziewczęta od bardzo młodego wieku. Ponieważ bycie wyeksponowanym na działalność mediów zaczyna się tak wcześnie, pozostawia ono kobiety bez szans. Rozpoczynając od obrazu Księcia na Białym Rumaku, który chwyta ją w pół, sadza przed sobą w siodle i zabiera do swojego zamku; obraz męża, który przenosi ją przez próg aby tym gestem rozpocząć nowe, wspólne szczęśliwe życie póki śmierć ich nie rozłączy; poprzez obraz ojca, który nagradza Pana Młodego ręką swojej córki jak rzeczą, w zamian za pokonanie smoka lub jakąkolwiek inną przysługę oddaną "królestwu", aż po obraz jaskiniowca ciągnącego swoją kobietę za włosy do jaskini.

W wielu bajkach i historiach, które opowiadamy swoim dzieciom na dobranoc, w Kopciuszku, Śpiącej Królewnie, jedyna rzecz, którą nasz bohater wie o dziewczynie to to, że jest ona piękna. Książe nie wydaje się być zainteresowany jest intelektem, osobowością czy seksualnością. Jest on bądź zdobywcą bądź posiada magiczną moc, która budzi królewnę ze snu. A ona? No cóż, ona może tylko mieć nadzieję, że jej wygląd zewnętrzny będzie pasował do preferencji i oczekiwań Księcia w większym stopniu niż aparycja innych dziewcząt. W oryginalnej wersji Kopciuszka, starsze siostry dosłownie odcinają sobie po kawałku stopy aby tylko zmieścić się w pantofelek. Być może opowieść nosi w sobie zapowiedź operacji plastycznych mających na celu tak zmodyfikować ciało aby lepiej pasowało do narzuconych standardów    

Pomijając uromantycznienie nieszczęścia Kopciuszka, historia daje nam także wzorzec relacji, które panują między kobietami. W opowieści zostały one sprowadzone do gorzkiego współzawodnictwa i wrogości. Głos dorosłej kobiecej mądrości, reprezentowany przez macochę, podpowiada dziewczętom aby robiły cokolwiek jest niezbędne aby zwrócić uwagę Księcia.

Kiedy czytałam Małą Syrenkę poczułam się jak dźgnięta nożem w serce. Mała syrenka decyduje się oddać swój głos w zamian za szansę dostania się "na powierzchnię" i przekonania swojego ukochanego aby ją poślubił. Syrenka zostaje poinformowana, że nie potrzebuje głosu - wszystko czego jej trzeba, to ładny wygląd i przekonanie go, żeby ją pocałował. I w bajce to działa...

Fragment z książki Kelly Bryson: "Don't be nice, Be real"