Zakażenie

Zakażenie wirusem HIV może nastąpić w sytuacji transfuzji krwi, nasienia, wydzieliny z pochwy, pre-ejakulatu oraz mleka zarażonej osoby. W przypadku wymienionych płynów ustrojowych, HIV jest obecny zarówno w postaci wolnych cząsteczek wirusa oraz jako wirus wewnątrz zakażonych komórkach układu odpornościowego. Do zarażenia wirusem dochodzi najczęściej poprzez: uprawianie seksu bez zabezpieczeń, używanie zanieczyszczonej igły, mleko oraz w czasie porodu - chora matka może przekazać wirusa dziecku. Od czasu wprowadzenia testów na HIV w przypadku krwi oraz produktów jej pochodzenia, w znacznym stopniu wyeliminowano transmisję wirusa poprzez transfuzję krwi lub zakażone produkty krwiopochodne. 

Typ wirusa a transmisja

Scharakteryzowano dwa rodzaje wirusa HIV: HIV-1 i HIV-2. HIV-1 jest wirusem, który został pierwotnie odkryty i określony jako LAV i HTLV-III. Jest on bardziej zjadliwy, bardziej zakaźny, i jest przyczyną większości zakażeń HIV na całym świecie. Mniejsza zaraźliwość wirusa HIV-2 oznacza, że ​​mniej spośród osób mających kontakt z HIV-2 zostanie zainfekowanych, niż miało by to miejsce w przypadku ekspozycji na wirusa HIV-1. Ze względu na relatywnie niską zdolność do transmisji, występowanie HIV-2 w dużej mierze ogranicza się do Afryki Zachodniej.

Podwójne zakażenie

W przeciwieństwie do innych wirusów, zakażenie wirusem HIV nie daje odporności na dodatkowe zakażenia, w szczególności w przypadku wirusów bardziej odległych genetycznie. Generalnie infekcje można podzielić na dwie kategorie w zależności od czasu nabycia drugiego szczepu. Współ infekcje - dwa szczepy wydają się być nabyte w tym samym czasie (lub na tyle blisko, że nie można odróżnić, która infekcja była pierwotna). Reinfekcje (lub nadkażenia) - nabycie drugiego szczepu w długim odstępie czasu od pierwszej infekcji. W przypadku HIV obie formy podwójnego zakażenia zostały odnotowane zarówno w ostrych jak i przewlekłych infekcjach na całym świecie.